Samantha Steenwijk is niet alleen een geweldige goedlachse verschijning, ze is ook nog eens de meest geboekte zangeres van Nederland. Het was voor mij een voorrecht haar te mogen interviewen. Onderstaand vertelt Samantha Steenwijk meer over haar liefde voor de Nederlandstalige muziek, haar carrière, haar inspiratiebronnen en natuurlijk haar paarden.
"Ik wil mezelf kunnen zijn! Waarom moet ik nou anders worden, alleen zodat mensen niks meer over mij kunnen zeggen? Dat gaat toch niet? Dan leef je je leven lang met een masker op."
Toen je 16 was, gaf je moeder je op voor een talentenjacht. Je won deze talentenjacht glansrijk en daar zag je carrière als zangeres het levenslicht. Je trad toen al veel op in cafés en zaaltjes in Den Haag en omstreken. In hoeverre denk je nog weleens terug aan die tijd?
Daar denk ik veel aan terug. Ik ben namelijk iemand die altijd wil blijven voelen waar ik vandaan kom; daar ben ik heel bewust mee bezig. Het is een gekke wereld waarin we in leven en ik vind het heel fijn om toch de realiteit te blijven zien. Dan kun je dankbaarder zijn voor wat er goed gaat in je carrière.Dus daar denk ik wel met grote regelmaat aan terug, ja.
Wat heb je met Den Haag?
Ik kom uit Den Haag en woon er; vandaar dat ik daar begon met zingen en de cafétjes een beetje afliep. Ik kreeg er niet voor betaald, maar ontving er wel een gratis avondje drinken voor. Je leert op deze manier wel mensen entertainen en dat is uiteindelijk het moeilijkste en belangrijkste facet van ons vak. Een van mijn managers zegt altijd: “De allerbeste zangers zitten thuis en de beste artiesten staan op het podium.”
Je TV debuut was in 2013 toen je meedeed aan het programma “Bloed, Zweet & Tranen” op SBS6. Je coaches waren Gerard Joling en Roxeanne Hazes. Wat heb je aan deze ervaren artiesten gehad?
Er was ontzettend veel contact met de kandidaten. Het voelde aan als één grote familie. Zo knus en gezellig. Ik weet nog goed dat ik ‘Ome Jan’ zou zingen en Gerard Joling zei: “Nou, dat is wel een mooi liedje, maar we willen zien wat je allemaal met je strot kan.” Dus zingen is ook altijd een beetje een zoektocht naar jezelf.
Je werd overigens derde. In hoeverre merkte je dat aan je boekingen?
Dat merkte ik onmiddellijk want ik kreeg opeens een heel groot cadeau erbij. Zuid- Holland, Noord- Brabant en Utrecht; daar kwam ik reeds, maar veel verder kwam ik nog niet. Ik weet nog goed dat ik daags na het programma naar het tuincentrum ging, in mijn joggingbroek, met mijn haren in een knot en ik werd herkend door mensen. Ik dacht: “Wat erg, ik kan niet meer zo naar buiten!” Dat was de eerste confrontatie met mijn bekendheid; ik werd herkend door mensen die misschien niet eens van Nederlandse muziek houden maar mij wel op TV gezien hebben.
Vind je die bekendheid soms lastig?
Nee, helemaal niet! Er komt namelijk niemand op straat naar je toe om te zeggen wat een slecht mens je bent. Iedereen die naar je toe komt in enthousiast, wil een foto en zegt “Wat leuk!’’ of “Wat ben jij een goeie zangeres!’’ Dat kun je toch niet als onprettig ervaren? Dit in tegenstelling tot de negatieve kritieken die soms via Social Media binnenstromen; vandaag de dag krijgt iedereen daar negatieve reacties, maar nooit in real life. Daarom zeg ik altijd: “Op je telefoon leven we echt in een totaal andere wereld dan in real life. Je bent op Social Media gewoon een schietschijf!”
Dus na 2013 werd je steeds bekender?
Ja, ik werd opeens omgedoopt tot de Bonnie St. Claire van de nieuwe generatie. Ik deed al heel veel liedjes van Bonnie. Dat komt door Gerard want hij zei: “Je hebt een beetje dat hese in je stem wat Bonnie St. Claire ook heeft!’’. Een groot compliment natuurlijk. Toen ik meedeed aan The Voice werd ik overigens omgedoopt tot de vrouwelijke André Hazes. Eigenlijk willen mensen je heel snel in een hokje duwen. Nu ben ik gewoon mezelf!
Zoals je net al zei, nam je in 2017 deel aan The Voice of Holland. Je werd uiteindelijk knap tweede. Je switchte van Anouk naar Miss Montreal als coach; niet de minste zangeressen van Nederland. Wat heb je van deze dames geleerd?
Ze hebben aangegeven dat ik altijd mezelf moet blijven. Ik vind dat persoonlijk ook heel erg belangrijk. Er zijn ook wel eens mensen die tegen me zeggen: “Je moet een dikkere huid krijgen’’ of “Je moet jezelf meer beschermen’’. En dan zeg ik: “Maar dat wil ik juist niet; ik wil mezelf kunnen zijn! Waarom moet ik nou anders worden, alleen zodat mensen niks meer over mij kunnen zeggen? Dat gaat toch niet? Dan leef je je leven lang met een masker op.” Van Anouk heb ik overigens ook de kwetsbaardere kanten gezien; dat vind ik heel erg mooi. Miss Montreal werd uiteindelijk mijn ‘zusje’. We hebben een hele goede band en hebben nog steeds veel contact.
Wat ik bijzonder leuk vind, is dat een van je paarden ook Voice heet. Dat zal vast geen toeval zijn?
Hij heet eigenlijk anders. Ik kocht hem terwijl hij al een naam had, maar ik wilde zijn naam persoonlijker maken. Het is namelijk meer dan een dier; het is ook mijn maatje, dus we hebben een bijzondere connectie. De naam Voice is stoer, lekker kort en als je hem wilt waarschuwen, is die naam zo gezegd. Uiteindelijk is het zo dat als ik niet had gezongen of meegedaan aan The Voice, ik waarschijnlijk nooit een paard had kunnen kopen. Ik heb hem met mijn stem verdiend, dus hij verdient ook een persoonlijke naam.
Dit was even een bruggetje naar de amazone Samantha. Je bent namelijk een fervent paardenliefhebber. Je had tot voor kort zelfs vier paarden. Je paard Wimpie is helaas onlangs overleden. Op Instagram postte je een zeer pakkend citaat: “Rouw is de prijs die we betalen voor liefde”, dat mij zeer ontroerde. Je bent erg close met je paarden. Spendeer je veel tijd met ze, ondanks dat je er een flink stuk voor moet rijden?
Ja, heel veel. Ik heb Voice ooit in Friesland gekocht om gewoon lekker in het bos te hobbelen en mijn droom te verwezenlijken. Vroeger had ik het financieel namelijk niet breed. Door mijn carrière kon ik een paard kopen. Vervolgens kreeg ik zelfs de vraag om samen met hem shows te lopen. Voice staat lekker los in Friesland. Hij wordt wel getraind. Zelf ben ik drie tot vier dagen per week in Friesland; dan rijd ik heen en weer tussen Den Haag en Friesland. Ik krijg dan les van mijn vriendin Roos Kolkman; zij rijdt hem ook voor me als ik er niet ben. Dat is een perfecte combinatie, omdat ik soms wat minder tijd heb.
Er was op een gegeven moment ook een merrie en die moest naar de keuring. Toen kwam er een predicaat bij, want “Ja, die moeten wij verkopen’’ en “Ja, waarom koop ik haar niet?”. Toen kocht ik die merrie om te fokken. Vorig jaar heb ik een veulentje daarvan gekregen. Haar naam is Tina en zij is vernoemd naar Tina Turner. Onlangs is Wimpie helaas overleden. Dat was een bittere pil. Ik had nog nooit zoveel verdriet gehad in mijn leven. Paarden zijn mijn alles en dankzij die shows komt het ook in mijn muzikale leven terecht.
Als je zo’n showpiste binnenkomt en je mag live zingen op je paard; hoe gaaf is dat?
Voor mij is dat het mooiste dat er is. Paarden zijn namelijk de balans in mijn leven geworden en tegelijkertijd kan ik ze ook meenemen naar bepaalde optredens. Alles versterkt elkaar.
Je doet al zes jaar mee met “Holland zingt Hazes”. Je deed mee met Bloed, Zweet en Tranen in 2013 en in 2017 bij The Voice met “Ik leef mijn eigen leven”. Was je altijd al een groot fan van André Hazes?
Ja, altijd al. Ik ben ermee opgegroeid. Mijn zus en ik waren dol op voornamelijk Nederlandstalige muziek en mijn vader draaide veel André Hazes en Willy Alberti. Mijn moeder was een liefhebber van Corry Konings en Gerard Joling. Hazes werd bij ons thuis zo ongeveer grijsgedraaid. Niet alleen thuis, maar ook onderweg naar de camping in de auto. De liefde voor André Hazes zit er echt enorm diep in.
Vind je hem ook kwalitatief goed?
Ja, veel mensen horen dat uiteraard niet, maar Hazes zingt eigenlijk opera, maar dan Nederlandstalig. Veel liedjes zijn ook vertaald vanuit Italiaanse operastukken. Hij zal hierin ook nooit overtroffen worden. Hij had een geweldige operastem, maar wel met het gevoel van een echt Amsterdams straatschoffie die het niet altijd makkelijk heeft gehad. Die combinatie maakt dat hij veel meer kon vertellen dan ieder ander.
Ik heb weleens gelezen dat je echte grote idool Tina Turner was. Was je al van kindsbeen af al fan van haar?
Dat komt ook voort uit de LP-tijd van mijn vader. Daardoor ging ik ook wat meer naar buitenlandse artiesten luisteren. Ik hou wel van stemmen die niet “te netjes’’ zijn en Tina Turner was zo iemand. Ik was twaalf of veertien toen zich dat een beetje ontwikkelde. Ik ben ook een keer naar een concert van haar geweest. Tijdens haar concert in Nederland was ik tot tranen toe geroerd. Ik krijg kracht van Tina Turner. Ik zet dan een liedje van haar op en dat geeft me altijd het zetje om verder te gaan. Ze is voor mij één grote inspiratiebron; ik heb collectors items van Tina Turner in mijn bezit, met als absoluut pronkstuk een originele Gouden Plaat van haar. Ze is wel een beetje mijn held. Daar is muziek voor bedoeld; of het nou een lach veroorzaakt of een traan? Het moet een emotie bij je losmaken. Pas dan is het echt goed.
In 2017 schitterde je niet alleen bij “The Voice”; je werd ook nog gevraagd voor de Toppers in de ArenA. Was dat een grote verrassing voor je dat ze je vroegen?
Ik vond dat mega gaaf, want er is niks groters dan dat. In de ArenA worden weinig shows gegeven van Nederlandse bodem en daar mocht ik dan tussen staan. Ik weet nog goed dat Gerard tegen mij zei: “Samantha, één ding: er is geen bühne zoals de ArenA. Overal waar je kijkt, zijn mensen.’’ Nou, toen ik daar voor het eerst op stond, kreeg ik bijna geen lucht meer. Het was alsof iemand mijn keel dichtkneep. Voor, achter, boven, onder, links, rechts; overal waar ik keek, zag ik mensen. Dat is wel echt te gek. Ik kan wel zeggen: een hoogtepunt in mijn carrière.
We hebben allemaal enorme last gehad van de Corona lockdown. Hoe ben je die periode doorgekomen? Je optredens daalden van een heleboel naar nul. Dat is toch tamelijk bizar.
Wij zaten midden in de Holland Zingt Hazes reeks; we hebben de eerste shows dus wel gedaan en de laatste shows niet. Ik weet nog dat ik thuiszat toen Mark Rutte die persconferentie gaf en ik dacht: “Het kan toch niet zo zijn dat Holland Zingt Hazes niet meer doorgaat?” Ik kon niet bevatten dat het gelijk alles en iedereen zou raken. Het was een drama. De telefoons gingen en de boekingskantoren wisten het ook allemaal niet meer. Het was een heftige tijd. Ik had het zelf heel erg zwaar, omdat ik zo vreselijk veel had gewerkt dat het eigenlijk ook wel goed was dat er ineens een verplichte rem op moest. Ik had dat niet lang meer volgehouden.
Maar dan heb je zoveel tijd over; wat ga je dan doen?
Er is zo veel te doen in het leven. Ik zing, maar wat wil ik nou echt? Nou, ik hou veel van paarden en ik had dus veel meer tijd voor mijn paard Voice in de Coronatijd. Natuurlijk moet je soms egoïstisch zijn als artiest, maar ik heb wel geleerd dat er meer is dan alleen maar dat. Je vrienden en familie; ik heb ze allemaal nodig en ben blij dat ik daar meer tijd voor had.
In september kwam je met een nieuw nummer: “Het Kan Maar Zo”. Een heerlijk feestnummer en ook nog eens een lekkere meezinger. Hoe zijn de reacties van het publiek?
Ik heb het eigenlijk nog nooit meegemaakt dat het gelijk zo goed gaat met een plaat. Nog nooit. Ik heb in de Coronatijd best veel popliedjes uitgebracht om te kijken of ik mijn carrière breder kon trekken. Maar uiteindelijk zien mensen mij gewoon als een volkszangeres. Dus mijn muziek als volkszangeres wordt echt geaccepteerd en de hele tent doet altijd mee. Dat blijkt dus met dit liedje te werken en dat is dus echt heel erg fijn.
Je hebt al diverse duetten gezongen met onder andere Chantal Janzen, Dennie Christian, Tino Martin, René Froger en je nichtje Ché. Met wie zou je nog graag een duet willen zingen?
We hadden het net over Anouk en Miss Montreal. Met Miss Montreal heb ik reeds gezongen, dus dan kies ik toch voor Anouk. Dat zou ik heel erg tof vinden. We komen allebei uit Den Haag, dus we hebben dezelfde mentaliteit. Ik weet dat Anouk heel erg van volksmuziek houdt en ze weet ook hoe moeilijk het is om Nederlandstalige nummers te schrijven. Het is zo’n ‘hakketakketaal’ en er rijmt heel weinig op elkaar. Maar ik weet dat ze volksmuziek leuk vindt. Ik zou het zelf in ieder geval heel erg tof vinden.
Wat doe jij zoal om jezelf muzikaal uit te blijven dagen?
Eigenlijk een beetje wat ik jou zojuist vertelde; dat ik mezelf bijvoorbeeld heb uitgedaagd door in de Coronatijd een beetje pop te zingen. Ik ben namelijk als kroegenzangeres begonnen, maar ik zong ook avondvullend. Ik heb daarom reeds van alles gezongen; Duits, Engels, Spaans, rockmuziek, maar ook mooie ballads. Als ik een stuk moet zingen, denk ik alleen maar: “Hoe ga ik dat doen?’’. En voor een programma zoals “Beste Zangers’’ steek ik daar ook nog eens extra moeite in. Logisch, want het moet allemaal perfect zijn. Kortom: ik vind het leuk om in een ander repertoire te snuffelen en probeer mijzelf op deze manier voortdurend muzikaal uit te blijven dagen.
Sommige artiesten eisen drie kratten cassis, negen soorten chocola, whiskey, kroketten en zelfs de Leesmap in hun kleedkamer. Heb jij nog speciale wensen voor een organisator voorafgaande aan een optreden?
Ik ben denk ik een van de makkelijkste artiesten van Nederland wat dat betreft. Staat er een stoel, appelsap en water? Dan ben ik al tevreden. Ik vind het zo’n onzin dat als je een artiest boekt, er dan van alles en nog wat aangereikt moet worden. Een schaal verse broodjes en drank? Jeetje man, je gaat naar je werk om een half uurtje te zingen. Als je met een band ergens heengaat en je vraagt dan om een maaltijd omdat je ‘s avonds moet spelen? Dat is wat anders natuurlijk. Maar voor de rest ben ik er echt te nuchter voor. Doe maar lekker normaal. Je moet blij en dankbaar zijn dat iemand je boekt en het niet de klant moeilijker maken.
Hoe bereid je je voor op een optreden?
Ik pas me altijd aan naar hetgeen er gebeurt. Natuurlijk heb je wel in grove lijnen je repertoire, maar het loopt nooit hoe je denkt dat het zal gaan. Dus ik kan best wel snel schakelen op het podium. Dat doe ik ook geregeld. Ik hou ervan om lekker spontaan te improviseren. En voor de rest? Ik doe het al zo lang dat het een beetje een automatisme is geworden. Je moet overigens altijd een beetje anticiperen, kijken wat in het publiek gebeurt en bij iets kleiners – een bruiloft bijvoorbeeld – is het altijd leuker om een paar mensen eruit te halen die elkaar kennen. Entertainen is het grote eer.
Ik hoorde je in een filmpje uit 2017 zeggen dat je het heel tof zou vinden om Nederland tijdens het Eurovisie Songfestival een keer te vertegenwoordigen, maar dat je er nog lang niet aan toe was. Hoe sta je daar nu in?
Ik zou het op zich nog steeds wel willen, maar ik ben ook wel ouder geworden. Het is niet dat het bovenaan mijn bucketlist staat. Maar mocht ik er ooit voor gevraagd worden? Dan zeg ik 100% zeker ‘JA’. Ik hou heel erg van Nederland, als ik het volkslied hoor, krijg ik spontaan kippenvel. Als je dan ergens je land mee mag vertegenwoordigen? Dan vind ik dat een bijzondere grote eer.
Voor de organisatoren van festivals en evenementen; waar ben jij te boeken?
0297-367772
info@entertainment.nl
www.entertainment.nl
Foto's: Setvexy / Holland Zingt Hazes