Wat gaat de tijd toch snel! Overal om je heen hoor je het mensen zeggen en het is ook echt een feit… Hoe meer je te doen hebt, hoe sneller de tijd lijkt te gaan. Daarom is het ook zaak om tijdig aan de voorbereidingen te beginnen van alles wat je gaat organiseren, en hoe meer de tijd je er voor neemt, hoe minder verassingen je staan te wachten, toch? HELAAS!
Dit blijkt in de praktijk dus verre van de realiteit: levertijden van materieel, personeelstekorten, wijzigende vereisten voor een vergunning, een toeleverancier die toch net niet kan leveren wat jij wilt (vaak niet met opzet, dit kan bijvoorbeeld al snel voorkomen bij gebrekkige, of te snelle communicatie)… maar stel, STEL dat dat nou allemaal afgetimmerd is… dan nog de vraag: hoe voorbereid ben je?
Mijn bezoek aan Festivak is een zeer leerzame dag geweest, en de lezing van collega columnist Marianne Dijkshoorn is mij nog het meeste bij gebleven, over toegankelijkheid van een evenement, en de minimum vereiste voorzieningen voor mensen die minder mobiel zijn… Echt waar, wat kon ik mij voor mijn kop slaan toen ik dit aanhoorde: zo simpel eigenlijk, maar zo gemakkelijk te vergeten als je zelf niet beperkt bent in je mobiliteit!
Aan alle organisatoren: hou Marianne in de gaten, en leg eens contact, je zult versteld staan hoe verhelderend een gesprek over toegankelijkheid met haar is… en echt: daarna ga je daar echt meer op letten. Immers moet iedereen van jou evenement kunnen genieten nietwaar?
Een andere mooie ervaring op Festivak was om eindelijk de mensen achter dit magazine eens te ontmoeten! Wat een leuke gezellige mensen! Tot dan toe had ik enkel contact via de digitale snelweg gehad met Nicole, maar toch gaat niks boven een persoonlijke ontmoeting. Los van een gezellig Festivak is ook het normale leven door gegaan: het opstarten van het nieuwe carnavalsseizoen is altijd een dingetje, de aandacht moet er vanuit iedereen weer zijn na een zogenaamde rustperiode: de werkgroepen starten op en moeten zo snel mogelijk op elkaar afgestemd raken (een facilitaire dienst, een optochtcommissie, het bestuur, de raad van 11, de werkgroep voor de bonte avond, de bus (ja heus, we hebben onze eigen bus), de jeugdafdeling, de cadeau commissie etc.).
De ene pakt dat even wat vlotter op dan de andere en onbewust creëert dat weer wat frustratie onderling… maar dan komt dat bewuste moment weer dat je je steek op zet, en met jou alle andere raadsleden … frustratie’s verdwijnen dan als sneeuw voor de zon en maken plaats voor een lach, een grap, een dansje, en gekkigheid, en BAM: alle neuzen staan direct weer dezelfde kant op!
Foto's: Rechtenvrij